PROLOCQUIO:
Caderno de bitácora: Xaneiro de 1745, repoñendo folgos na illa de Tambo… estou
canso de escribir, de cociñar choco con fabas na súa tinta, de apañar moedas e de
agochalas en furnas infernais. Estou farto de fuxir dos canóns, de ofrecer reinos
ós bretóns e recibir esmolas, de ofrecer gloria ós Asturianos e Portugueses e saír
dos pazos con palmadiñas na caluga. Aquí, canso de navegar, eu, o Capitán Lanho,
escrebo as derradeiras liñas da miña travesía, anoto os últimos puntos no mapa que agocharei nunha botella de augardente…
Porque o ouro dos galeóns xa non está en Rande, hai tempo que os chinchos e as
xoubas non se meten entre as pútridas madeiras e os descarnados esqueletes. Só
me queda a lectura, ese pracer que o Erudito de Domaio me ensinou cando eu era
mozo, rir, comer e beber lembrando os cormoráns abrindo as ás ó vento…
A finais do século XVII, nalgures en Madrid, nun dormitorio pouco iluminado:
Home: Veña, Carlos, dálle un pouco máis.
Carlos II: no, me da asquete, nooo
Muller: ti es un home ou un becho?
Carlos II: no, mami!
O decadente Imperio Español ficou sen herdeiro, impotente ante as aspiracións de franceses, ingleses e austríacos:
Inglés: Queremos Xibraltar
Francés: Aniquilaremos as linguas provincianas
Austríacos: O tiro ó branco con esquís causará furor
Españois: zi, zi, vivan las cadenas, viva Felipe VI!
Chegou a paz, e con ela premiouse ós fieis aliados:
Rouco VRLHA: Eu, o arcebispo Rouco VRLHA, concédolle ó cenobita e almirante do buque Hospital Xergas, Núnes Feixón, as terras da Praia de Moaña e Meira.
Núnes Feixón: I eu pongo prezo á cachola do traidor capitán Lanho, colaborador dos ingleses, pirata e criminal de guerra.
Lanho: grumetes, como me chamo Lanho que ese balandro está enchido de viño do Porto. A por el!!
O veterano da armada española anda á procura de xustiza, e tamén de vinganza e ouro:
Lanho: (bébedo) mulleres da Bretaña, Cornualles, Galicia e Portugal, recuperade o que é voso. Que volte o Imperio Celta!
Mariñeiro: capitán, precisamos moitos cartos pra armar unha flota.
Lanho: ouro para os homes… precisamos cabeleira de princesa, unha xerra de alcatrán, 7 paxaros das Canarias, hidromel e pementos de Herbón…
Mariñeiro: toleaches!
Lanho: invocar ó Choco Otomano, e así recuperar o tesouro de Rande
Os plans de reunificación celta non pasan inadvertidos en Compostela, e menos se hai dobróns polo medio:
Rouco VRLHA: Antonia Rei Saa, tes bo cu… currículo. Encargaraste de cazar ós piratas, de traer vivo ó capitán Lanho, o seu barco e tódolos artefactos que posúa.
Antonia: Eminencia, non sería mellor esfolalo e secalo ó sol coma un peixe? É amigo dos bretóns e dos portugueses, e os meus espías din que ten un pauto co mesmo diaño…
Rouco VRLHA: cala e obedece. Núnes Feixón, a miña man dereita, será o teu contramestre.
Antonia: Ese pailaroque que non sabe o que é un nó?
No pazo do Cu do Porco, en Meira, Núnes recebe a un escribán do lugar:
Núnes Feixón: non, nó es nudo señor Serrín (remexe papeis) e Soaxe é Soaje. E esa investigación nos arquivos da Igrexa de San Martiño, que remate xa.
Méndez Serrín: rebater a miña erudición, a min, a Méndez Serrín… pois non vai ser posible rematar o comentario ó segundo libro da Poética de Aristóteles. Daquela, seguirei co tratado de Filoctetes sobre a invocación de Sepias ultramarinas.
A cadela da armada española non desaproveita a súa patente e arrasa as aldeas costeiras:
Antonia: Núnes, quero un inventario do botín.
Núnes Feixón: 3 dobróns de Portonovo, 2 conexos de Sanghengho, un carpinteiro de Ribeira,…
Antonia: non hai sinal do capitán Lanho. Se acaso navegando cara o sur… Virade todo a babor!
Núnes Feixón: xirade cara a dereita, marinos! Viva Filipe VI!
Unha sorpresa agarda ó capitán Lanho cando atopa ó erudito Méndez Serrín nunha taberna de Vilaboa:
Méndez Serrín: Contigo quería falar eu. Dúas botellas de Barrantes e licor café!
Lanho: que quererá este chapón?
Méndez Serrín: Mirade ó herdeiro de Maldras e Tequila, rei da Galicia!
Lanho: Baixa a voz!! Carallo pro licor café…
Méndez: Que levas nesa saca?
Lanho: Cousas miñas… pementos pra acompañar ós cogombros de mar.
Méndez Serrín: Se son de Herbón pódoche aprender un ritual relacionado con certo choco que vive en Rande.
Lanho: Conta, conta.
Vencerán as argucias do arcebispo Rouco VRLHA? Executará o capitán Lanho o seu plan de reunificación dos pobos celtas nun novo Imperio Suevo? Irá a pique algunha ghamela por culpa de Núnes Feixón?
Proximamente, na TVG3,